Kabel koncentryczny

Kable, a dokładniej przewody koncentryczne inaczej współosiowe posiadają żyłę główną miedzianą, najczęściej jednodrutową o średnicy 1,0 – 1,15mm w izolacji z polietylenu piankowego lub litego o średnicy na ogół 4,8 – 5,0mm. Na izolację jest nałożony ekran z foli PET pokrytej aluminium a następnie oplot miedziany, cynowany lub aluminiowy o gęstości krycia 33 – 85%. Całość jest chroniona powłoką zewnętrzną z białego polwinitu (PCV), a do zastosowań zewnętrznych powłoką z czarnego polietylenu (PE). Dodatkowo przewód może być wypełniony żelem blokującym wnikanie wilgoci.

Kable koncentryczne wykonywane są na ogół w dwu wersjach impedancji falowej. Z impedancją 75 omów służą do przesyłania sygnałów w antenowych instalacjach indywidualnych i zbiorczych telewizji kablowych, satelitarnych oraz naziemnych cyfrowych telewizji DVB-T i radia FM/DAB. Odrębna grupa przewodów antenowych o impedancji 50 omów służy do przesyłu sygnałów telefonii komórkowej i internetu w technologii GSM, LTE.

Jaki wybrać kabel antenowy do anteny telewizji satelitarnej

Dziś już wszystkie rodzaje telewizji mają sygnał cyfrowy, więc do wszelkich abonenckich instalacji antenowych w tym satelitarnych stosuje się przewody koncentryczne o impedancji 75 omów, o żyle środkowej min. 1mm oraz średnicy oplotu min. 4,8mm. Każdy przewód spełniający powyższe wymagania progowe do tego się nada. Jednak osoby, które zainwestowały w dobry sprzęt i chciałyby w jak największym stopniu korzystać z jakości Full HD, Ultra HD, 4K itp. oraz z przepustowości łącza internetowego dostarczanego przewodem koncentrycznym przez sieć kablową powinny zainwestować w przewody o:

• • grubszej żyle środkowej (1,13 - 1,15...),
• • gęściejszym oplocie (min. 80%),
• • powłoce z polietylenu i z żelem uszczelniającym (jeśli duży odcinek przewodu będzie przebiegał na zewnątrz budynku.

Fachowcy i pasjonaci technologii audiowizualnych zwracają także uwagę na parametry radioelektroniczne:

• • jak najniższą tłumienność falową,
• • jak najniższą tłumienność odbiciową,
• • jak najwyższy współczynnik ekranowania.

Do zastosowań wnętrzowych możemy wybrać kabel koncentryczny:

• • ekonomiczny YWDXPEK 75 1,0/4,8 z żyłą główną miedzianą o średnicy 1,0 mm, z oplotem 33% krycia, w powłoce zewnętrznej z białego polwinitu,
• • bardziej profesjonalny TRISET 113 z żyłą główną miedzianą o średnicy 1,13 mm, z oplotem 81% krycia, w powłoce zewnętrznej z białego polwinitu, skuteczność ekranowania 85-90dB, impedancja sprzężeniowa <4,6 mΩ/m.

Do zastosowań zewnętrznych (na dachach, ścianach, w ziemi) mamy wybór kabli koncentrycznych:

• • ekonomicznego XZWDXPEKW 75 1,0/4,8 z żyłą główną miedzianą o średnicy 1,0 mm, z oplotem 33% krycia, w powłoce zewnętrznej z czarnego polietylenu odpornego na UV i warunki atmosferyczne, wypełnionego żelem (ew. odmiany XZWDXPEK – bez żelu przeciwwilgociowego,
• • bardziej profesjonalnego TRISET 113 PE Gel z żyłą główną miedzianą o średnicy 1,13 mm, z oplotem 81% krycia, w powłoce zewnętrznej z czarnego polietylenu odpornego na UV i warunki atmosferyczne, wypełnionego żelem.

Jak przedłużyć, połączyć kabel antenowy

Gdy istnieje konieczność złączenia dwu przewodów antenowych lub przedłużenia można zastosować 2 rodzaje złączek:

• • wtykowych typu IEC, wówczas trzeba użyć typowej wtyczki antenowej IEC (np. WTY0252, WTY0266) oraz gniazda antenowego typu IEC, przystosowanego do montażu na przewodzie (np. GNI0263, GNI0267),
• • satelitarnych typu F, wówczas trzeba użyć jednej złączki satelitarnej typu F-F, tzw. „beczki” (np. ZLA0454, ZLA0455) oraz 2 nakręcanych wtyków satelitarnych typu F, w tym przypadku trzeba dopasować nakręcany wtyk do zewnętrznej średnicy przewodu antenowego (np. WTY0454 – 6,5mm, WTY0450-3 – 6,8mm, WTY0450-5 – 7,2mm).

W awaryjnych sytuacjach może zdarzyć się konieczność połączenia kabla antenowego bez złączek. Łączy się je jak każde przewody elektryczne poprzez skręcenie ze sobą głównych żył środkowych i osobno oplotów z dbałością, aby oba bieguny się nie zetknęły. Tego rodzaju połączenie istotnie pogarsza jakość sygnału i lepiej byłoby, gdyby miało charakter tymczasowy.

Połączenia przewodów antenowych, które będą się znajdowały w miejscach o podwyższonym zapyleniu lub wilgotności warto dodatkowo zabezpieczyć przed szkodliwym wpływem tych czynników przez owinięcie izolacyjną taśmą samowulkanizującą albo koszulką termokurczliwą z klejem. Zwykłe izolacje PCV się do tego nie nadają, ponieważ wilgoć pod nie jednak się dostaje i utrzymuje przez dłuższy czas. Połączenia przewodów koncentrycznych najlepiej umieszczać w miejscach o umiarkowanych temperaturach. W przeciwnym razie na zewnątrz budynku lub na nieocieplonym strychu może się zdarzyć przy większym mrozie, że na skutek skurczu głównych żył dojdzie do ich rozłączenia.

Jak prowadzić kabel antenowy

Jak wyżej wspomniano białe przewody antenowe białe w polwinicie są przeznaczone do stosowania w pomieszczeniach, pod wpływem słońca starzeją się pękają i w trakcie deszczu dostaje się do nich woda, dlatego długie ich odcinki nie powinny biec po dachach, czy balkonach. Do stosowania zewnętrznego przeznaczone są czarne przewody w polietylenie, a ponieważ każde połączenie wpływa na jakość sygnału, najlepiej przewód zewnętrzny bez cięcia doprowadzić do gniazda przy sprzęcie RTV. Z jednym zastrzeżeniem – jeśli zewnętrzny czarny przewód jest prowadzany po dachu lub bezpośrednio pod blachą dachową, może rozgrzewać się do temperatury powyżej 60°C. Wówczas żel uszczelniający może się rozpuścić i spłynąć w dół, robiąc na ścianie tłustą plamę przy gnieździe antenowym. W tym jednym przypadku lepszy będzie przewód czarny zewnętrzny, ale bez żelu, np. XZWDXPEK.

Generalnie przewody antenowe mają być układane bez naprężeń i ostrych załamań, z łagodnymi łukami, układane na uchwytach kablowych pod tynk typu USMO), na tynk lub drewno na uchwytach typu Flop albo podwiązywane trytytkami do elementów konstrukcyjnych, poręczy i masztów. Nie powinny zwisać w luźnych zwisach podatnych na poruszanie pod wpływem wiatru. Nie są przewodami samonośnymi. W przypadku napowietrznego prowadzenia ich między b